Praktijkverhalen

« Terug naar praktijkverhalen

Column door Mariette – Bewust zijn (in) wording 

Onze dierenarts Mariette heeft in een dierenartsen nieuwsbrief een column geschreven over duurzaamheid in de dagelijkse praktijk. Deze delen we graag met jullie.

Bewust zijn (in) wording 

Stichting de Groene Veterinair en praktijkperikelen 

Kan ik als praktijkeigenaar iets bijdragen aan het bewustzijn van mijn teamleden over onze bijdrage aan een duurzamere wereld? Deze vraag bekroop mij toen mij ter ore kwam dat één van de teamleden de rest van inhoud van een kapot gevallen fles gasanesthesie in z’n geheel door de gootsteen had gespoeld. Niet lang daarna had ik een anesthesie-cursus en werd herhaaldelijk gehamerd op het feit dat dit gas, genaamd isofluraan, een broeikasgas is. Aan het einde van de tweedaagse cursus deed de docent een oproep voor dierenartsen die een bijdrage wilde leveren aan Stichting de Groene Veterinair. En zo was de cirkel rond – aangemeld………. 

Mijn lidmaatschap aan de “werkgroep afval” (hoop nog eens een andere naam te verdienen als werkgroep ; ) en het bezig gaan met een duurzaamheidsslag in de praktijk, loopt bij mij vanaf dat moment ongeveer gelijk. 

Afval – wijzer 

Als eerste zijn mijn mede “afval-genote” collega Claartje en ik vrolijk aan de gang gegaan met een afvalwijzer voor de dierenartsenpraktijk. Enthousiast en vol goede moed gingen we van start. Echter na contact met afvalverwerker Renewi, wisselende adviezen tussen Renewimedewerkers onderling, verschillen in verwerking en ophalen van bijvoorbeeld plastic tussen particulieren en bedrijven en uiteenlopende regelgeving tussen gemeenten, bleek de praktijk iets weerbarstiger. We zijn tot de conclusie gekomen dat we een mooie praktische afvalwijzer hebben gemaakt, welke in ontwikkeling zal blijven. Perfect en 100% sluitend zal ie nooit zijn, wel zeer bruikbaar en een heel mooi begin voor iedere dierenartsenpraktijk en hier te downloaden

Terug naar de eigen praktijk. Daar werden nieuwe afvalbakken aangeschaft, waardoor scheiding van scherp, plastic, papier en rest vereenvoudigd werd. Ook in de spreekkamers werden de prullenbakken vervangen en het team is gestart met het scheiden van het afval. Zelfs tot het van elkaar scheuren van papier en plastic van de spuitjes aan toe en blijft dit keurig volhouden. Een eerste stap was gezet. 

Less is more 

Daarnaast is het bewustzijn over het verbruik in de praktijk een belangrijk aandachtspunt. Op de afvalwijzer staan deze tips ook beschreven. Wat betekende dit voor de dagelijkse gang van zaken op de werkvloer bij Cato? Door ermee aan de gang te zijn, merkte ik dat het team ook met oplossingen en verbeterpunten kwam. Op een gebitsochtend werden bij drie patiënten minstens drie paar handschoenen verbruikt van zowel de dierenarts als de assistente. Dat kan anders …… Tussen de patiënten worden nu de latex handschoenen (is overigens geen plastic) gewassen, gedesinfecteerd en daarna uitgetrokken om ze bij de volgende patiënt weer aan te trekken (maatje groter handschoenen kiezen, anders is dit inderdaad lastig). Dit scheelt per gebitsochtend al snel vier paar handschoenen. Heus, het klimaat zal niet meteen verbeteren van deze mini Cato acties, maar alle beetjes helpen. 

Daarnaast volgde nog een idee om de spuitjes van de gebits-/ operatieochtenden te hergebruiken, met uiteraard elke keer wel voorzien van een nieuwe, schone naald. Gedurende zo’n ochtend worden zo’n zes tot zeven dieren ingeprikt. Voor iedere narcoseprik, pijnstillende injecties etc. werden nieuwe spuitjes gepakt. Een wasknijper met een sticker met de inhoud erop, werd de oplossing en we hebben weer minimaal tien spuitjes per ochtend uitgespaard. Ook zijn de para’s begonnen met het doormidden knippen van de 40×60 cm onderleggers voor op het gebitsmaterialen-karretje. Ook de helft volstaat en scheelt weer in het verbruik. 

Als het over de praktijk gaat, valt het me op dat iedereen meedenkt en met ideeën komt. Kleine kanttekening: als de patiënten in rap tempo uit de lucht komen vallen, raakt ook mijn duurzaamheid bewustzijn op de achtergrond en neem ik niet altijd de tijd papier en plastic te scheiden, maar in het algemeen maakt mijn hart een sprongetje als alle prullenbakken in de praktijk “gescheurde papiertjes- vlijt” laten zien : ). 

Inkoopkeuzes 

Als laatste terug naar de Werkgroep Afval. Onze volgende stap is om aan de inkoop- en groothandel kant te gaan kijken welke keuzes worden gemaakt en of we daar nog een slag kunnen maken. Om maar een voorbeeld te noemen; de instrumentenreiniger Stammopur is een behoorlijke milieu belaster. Officieel moet je deze dan ook afvoeren in overleg met je afvalwerkingsbedrijf en dit in elk geval zeker niet door de gootsteen wegspoelen. Er is ook een vele malen minder belastend product verkrijgbaar bij de groothandel, namelijk Ultrasoonreiniger enzym Biosonic. Goed om eens uit te zoeken. 

Tegen de tijd dat deze nieuwsbrief uitkomt, zijn wij op bezoek geweest bij een nieuwkomer op de markt, die veterinaire “kosten-effectieve”, duurzame producten zegt te verkopen. Als er iets moois uitrolt, zal ik het bestuur van onze groep ervan op de hoogte brengen en wie weet welke slag we aan deze kant nog kunnen slaan. 

Al met al ben ik blij met de stappen die tot nu toe gemaakt zijn en gaan wij vrolijk verder het bewustzijn te vergroten in ons team en als Stichting de Groene Veterinair hopelijk bij een grotere groep dierenartsen en praktijken de bewustwording te vergroten. 

Meer ideeën 

Wil je meer inzicht en bewustzijn over duurzaamheid in jouw eigen praktijk, vul dan deze scan in. Op deze site staan sowieso nog veel meer tips en tricks op duurzaamheidsgebied. 

Als jij een mooie tip hebt op dit gebied voor de andere dierenartsen uit de groep, laat het me weten. Wie weet mag ik nog een keer een column schrijven in de nieuwsbrief, met de laatste nieuwtjes en tips die ik daarin kan delen. 

Met een groeiend bewustzijn van jouw aandeel in een (iets) duurzamere wereld, hoeven we nog geen geitenwollen sokken te dragen, maar dragen we wel een steen(- tje) bij. 

– Mariette Roelofsen – 

– Mede-eigenaresse Dierenkliniek Cato 

– Lid van de werkgroep Afval van de Stichting Groene Veterinair 

« Terug naar praktijkverhalen